Rzymski polityk, filozof, mówca i pisarz. Syn Marka Juniusza Brutusa, trybuna ludowego z 83 p.n.e. oraz Serwilli, przyrodniej siostry Katona Młodszego. Wychowanek Katona. Otrzymał wykształcenie retoryczne i filozoficzne. Jako filozof łączył stoicyzm z poglądami starej Akademii Platońskiej. Jako mówca był zwolennikiem attycyzmu. Był politycznym przeciwnikiem Cezara, stanął po stronie optymatów. W czasie wojny domowej między Cezarem i Pompejuszem Wielkim w 49 p.n.e. poparł Pompejusza. Cezar zwyciężywszy pod Farsalos w 48 p.n.e., ułaskawił Brutusa. W 46 p.n.e. został on namiestnikiem Galii Przedalpejskiej, a w 44 p.n.e. pretorem Rzymu. Wziął udział w spisku przeciw Cezarowi i był jedynym z jego zabójców w idy marcowe 15 marca 44 p.n.e. Po zawiązaniu się II triumwiratu Brutus udał się do Aten i zebrał zwolenników republiki zw pompejańczykami, aby walczyć z Oktawianem, spadkobiercą Cezara. W 43 p.n.e. pokonał w oblężonej Apollonii namiestnika Macedonii Gajusza Antoniusza, brat triumwira Marka Antoniusza i skazał go na śmierć w odwecie za zamordowanie przez triumwirów Cycerona. Po klęsce z oddziałami Oktawiana w bitwie pod Filippi w Macedonii 42 p.n.e. Brutus popełnił samobójstwo.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL